De hevige rukwinden houden een hele nacht aan maar ik heb mijn tent strategisch geplaatst bij de rifugio zodat ik niet de volledige laag krijg. Enkel genoeg om een nachtje nauwelijks te slapen. De etappe van vandaag loopt langs het pelgrimspad van Madonna del Pollino. Een rotspad dat langs de ravijn loopt maar toch nog een boortje om het zonder knikkende knieën te kunnen lopen. Processies waarbij beelden de berg worden opgedragen behoren in Zuid Italië nog tot de religieuze cultuur. Deze van Madonna del Pollino is een van de belangrijkste. Binnen een week wordt het beeld uit San Severino 18km ver naar boven gedragen en in September gaat het weer naar beneden. Dan zal er hier een massale volkstoeloop zijn. Nu zijn er enkel een paar mensen om alles proper te maken.
Verder neem ik een asfalt baantje waar ik volop de gelegenheid krijg om de weg die ik gisteren heb afgelopen in zijn context te zien en in de andere richting wat er me de volgende dagen nog te wachten staat. Het verwonderd me altijd dat een berg vanop afstand zo eenvoudig te beklimmen lijkt terwijl het een complexe zaak is als je er mee bezig bent en hoe ingenieus de route loopt die je naar boven of beneden leidt. Enkel een goed overzicht van de structuur van de berg en kennis van de lokale situatie lijdt tot een goede route. Is het met de maatschappelijke uitdagingen ook niet zo gesteld? De agrotourismo waar ik dacht te overnachten blijkt vandaag gesloten te zijn. Ik bel een andere die even buiten het dorp blijkt te liggen zoals men me verzekerd aan de telefoon. Even blijkt een goede 10 km te zijn. Onderweg krijg ik gezelschap van een hond die blijkbaar ook naar Rome wil. Ik kan het beest niet duidelijk maken dat ik dat niet zitten maar gelukkig stopt iemand een km voor de agrotourismo die me meeneemt zodat ik de hond toch voor voldongen feiten kan plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten