 |
| Mijn schuilplaats voor het onweer |
Om half vijf wordt ik gewekt door hevig gedonder dat komt aanrollen. Ondertussen weet ik wat dat te betekenen heeft en schiet ik mijn tent uit op zoek naar dekking bij de rifugio die ik nog net bereik als de hel losbarst. Onder een trap kan ik me wegsteken. Langs alle kanten gedonder en bliksem zoals ik nog nooit heb meegemaakt. Rond zes kan ik terug naar de tent die zich in een hagelbed bevindt. De regen houdt aan maar het onweer zit wat verder weg zodat ik er maar doortrek 1100 m lager naar het santuario di Francesco di paola,, een heilige die hier sinds de vijftiende eeuw de geestelijke en wereldlijke belangen van de lokale bevolking behartigt en zelfs niet door padro Pio van zijn voetstuk is gestoten. Het santuario zelf heeft overigens heel geslaagde combinatie van oude en nieuwe religieuze architectuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten