Dag 0 Patchino

4 mei 2021

Vandaag van het startpunt aan het begin van de E1 wandelweg naar de Noordkaap langs de Capo Passero  naar Pachino waar in 2014 mijn tocht begon. Passero, Pachino, Porto Palo, Pozzallo, ... het is hier zoals in de lagere school: Demer, Dijle, Durme, Dender die het leven er niet gemakkelijker op maakte.

 

De Capo Passero is een schitterend stukje kust, in normale tijden met een overvloed aan toeristen maar nu loop ik hier helemaal alleen. Aan de kaap ligt het natuurpark Oasi Dei Pantani Longarini-Cuba-Auruca-Marghella een peiler van de brug voor vogels en sinds kort voor mensen tussen Africa en Europa. Centraal een geasfalteerde pier waarvan het nut of bedoeling niet direct duidelijk is en verder een zandweg die zich langs de kust slingert. De zandweg blijkt een defacto openbaar stort te zijn die ver onder het niveau van de officiële stortplaatsen scoort. Een schrijnde zaak in dit paradijs waar vogels uit vele landen rust zoeken. Zwerfvuil waarvan deze zwerver nog vele male treurig van zal worden.

Dag -1 Isola delle Corentti

 Naar de bronnen van de Strada a Nord 

Geen risico's vandaag! Ik sta een kwartier voor het aangekondigde uur aan de halte van de ACT bus die me naar een oase aan de Capo Passero op 12km van het Isola delle Correnti zal brengen. En de bus staat er, wel zonder chauffeur. Een aantal andere bussen komen en gaan maar mijn exemplaar blijft vrolijk surplassen. Als drie kwartier later er nog geen beweging in komt besluit ik de de 32km voor vandaag te voet af te leggen. Enkele uren later net voor ik aan de Oase ben rijdt de bus, nog altijd even vrolijk gestemd me gezwind voorbij. Voor de rest is er vandaag behalve een verdwaalde flamingo geen leven te bespeuren en ik maak me zorgen de nacht in te gaan zonder water, tot ik op het strand een halve fles water zie staan. Ik ben in euforie het mirakel heeft weer van zich laten horen.

 

dag, - 2 Ispica

Richting Zuid

Na een busreis naar Milaan en de heerlijke nachttrein naar Syracuse die samen z'n 48 uur in beslag heeft genomen is het normaal maar een ritje met de lokale trein naar Ispica, mijn uitvalsbasis op mijn zoektocht naar de bronnen van de Strada a Nord.

In 2014 bleek het in Noto een probleem te zijn met de bus op 1 mei bij Isola delle Correnti te komen. Nu is het al in Syracuse prijs om tot Noto of Ispica te geraken, op zondag geen openbaar vervoer. Enig redmiddel is een taxi, zelfs na stevig onderhandelen wordt er nog een serieus gat in de portemmonee geslagen.

In Ispica een dame die meeloopt naar de bushalte voor de  volgende dag, geen overbodige luxe. Een wandeling door de zona archeologica di Cava d'Ispica vrolijkt de avond met feestelijk vogelgezang op.