zondag 27 april 2014

Knie en stappenplan doorgelicht

Tijdens het tochtje in Bergamo begon mij knie te sputteren, voor alle zekerheid toch maar langs de dokter, die zag niet direct iets maar stelde een scan voor. Dus gestopt met lopen en scan aangevraagd. Maar tegen het zover was nergens meer last van. En dan de uitslag ... tegen de verwachting in toch niet zo positief, scheurtjes, barsten en den ouden dag die komt aanzetten in de vorm artrose doen de dokter me de raad geven voorzichtig te zijn en de doelstellingen wat bij te stellen. Het stapplan wordt dus in laatste instantie nog bijgewerkt en ik moet er me bewust van zijn dat een en ander wel eens anders kan uitdraaien dan verhoopt. ...

Hoe dan ook dinsdag vlieg ik naar Bergamo en vandaar de trein naar Sicilië, donderdag 1 mei kan het avontuur dan echt beginnen, voor hoe lang ?? Dat zullen we dan wel zien.


donderdag 24 april 2014

Compagnie

Richting Atlas

Andoni heeft zijn fietstocht weer opgenomen in Marokko richting Atlas. Hij gaat eerst een toer maken door Marokko - Algerije en Tunesië en steekt dan over naar Palermo. Vandaar gaat hij de zelfde richting als ik. We hebben onze routes naast elkaar gelegd, ze liggen niet ver uit elkaar en  kruisen een 5 tal maal, ik blijf zoveel mogelijk weg van het asfalt dat hij zoveel mogelijk opzoekt. Het is de bedoeling dat we een Stanley-Livingstone nummertje opvoeren ergens in de bergen van Calabrië. Maar dat is nog even, eerst zover geraken.

maandag 21 april 2014

Bij het begin van een tocht naar het noorden



In de laatste dagen voor het vertrek heb ik het startpunt verlegd van Portopalo naar Pachino. Pachino ligt niet zo ver van Pozzalo, het transit centrum van de boot vluchtelingen die Fort Europa zijn binnengeraakt, eerste deel van hun tocht volbracht of is het overleeft? Klaar voor verder te trekken richting een betere toekomst. Het centrum bied plaats voor 600 mensen gedurende 48 uur. De realiteit is anders: vele blijven er langer, enkele dagen geleden werden er 4000 mensen op 2 dagen geregistreerd. Nee You never walk alone. maar de omstandigheden zijn niet voor ieder gelijk!

In dit verband heb ik iets uit de blog van pilgrimakimbo  
die verwijst naar Bunyan’s Pilgrim’s Progress

The famous pilgrim struggled to find his way, made wrong turns, got lost, was often confused, sometimes trusted in those who he shouldn’t, and was helped a great deal along the path. In the end he reached his goal. I hope to do the same, but I have to confess that my hope is tempered by a great amount of fear and trembling. And yet, as I struggle, as I suffer, I plumb the depths of my soul, I learn about myself, my weaknesses, my pride, my fears, my true hopes. Suffering crystallizes what I need to know and shows me in what or whom I have been placing my trust. In short, suffering is a bright light that helps to illuminate the path. Though I do not ask for suffering, and I certainly do not enjoy it, I have to say I would not trade any suffering I have had for the world. I am thankful and grateful for what it has wrought.

I also have to say that my suffering, though often painful to me, pales in comparison to the suffering experienced by so many others. I wish for a world of no suffering. And yet, I long even more for a world in which people honestly, naturally, from the depths of their souls, love each other truly.



woensdag 9 april 2014

Generale repetitie

Campo Alto ten noorden van Bergamo

Dankzij een afspraak in Italië kan ik een generale repetitie in passen voor de grote mars gaat aanvangen. Dit laat me toe om met volledige uitrusting alles nog eens uit te proberen. Met die uitrusting valt het wel mee, al zit de rugzak van 17 kg niet even gemakkelijk als bij de vorige tocht. Ik heb me een nieuw tentje aangeschaft meer ruimte en hetzelfde gewicht als mijn één persoonstentje. Om zes stop ik met stappen want om zeven wordt het donker en kan je niet veel meer zien, ik denk een uurtje om de boel op te zetten is wel heel ruim, maar om zeven uur ben ik nog maar aan plaatje 2 van de 4. Binnen en buiten tent gewisseld, boven en onder gewisseld ... chaos troef, maar dan loopt het toch nog goed. Dit had ik dus beter thuis even uitgezocht. Wat minder meevalt is mijn rechter knie die tijdens een bergtocht met een 1000 tal stijgmeters begint tegen te spartelen. De volgende twee dagen is het vlak en komen de blaren weer opzetten maar dat baart me minder zorgen want de knie houd zich nu rustig. Thuis gekomen toch even langs de dokter die een scan voorstelt, de eerste datum die kan is 6 dagen voor het komend vertrek. Toch maar doen ik weet dan tenminste wat er aan de hand is. Ik heb drie maanden en als het moet stellen we het einddoel bij zodat we de tocht op zich niet in gevaar brengen.  Een van de dingen die me bij de vorige 93 dagen tocht verwonderde was dat iedere dag zijn verrassing meebrengt. Na deze 3 dagen is het niet anders. Dag 1 overweldigende bloemen pracht met een hoop onbekende juweeltjes. Dag 2 de geheimzinnige onderaardse rivieren in de PO vlakte die opspringen en fonteintjes en riviertjes uit het niets doen ontstaan. Dag 3, ik meen een troep otters te zien langs de waterkant die weg spurten, of waren het dan toch muskusratten? Even vertoef ik euforie maar een blik op Wikipedia  laat me zelfs het voordeel van de twijfel niet :-(.