zaterdag 27 juni 2015

Dag 07 San Sosti

Als je nog in kabouters gelooft heb je hier geen kompas, kaart of gps . Je volgt gewoon de tekens maar voor mij ligt dat wel anders. Ik loop volgens een GPS track van de CAI voor sentiero 601 die gelijk loopt met de SI31. Het begint heel relax en een groep loslopende honden kan ik voorbij geraken maar eens in het Parco di Pollino loopt het spoor los door een bos met steile hellingen omdat het altijd maar moeilijker wordt besluit ik terug te keren om de volgende dag vanuit San Sosti op zoek te gaan naar een pad dat beter begaanbaar is. Bij de rifuge Falcone kom ik een herder tegen, eigenaar en bouwer van de hut, die me uitnodigt bij hem thuis koffie en nog iets steviger te drinken. Hij spreekt een Italiaans dialect waarvan het italiaans erg ver te zoeken is. Toch krijgt hij uitgelegd dat ik via een mulattiere in de buurt van Artemis, een archelogische site, kan geraken. Onderweg neem ik wel het verkeerde been van een splitsing zodat ik  toch nog een heel eind langs de baan moet stappen voor ik in San Sosti beland. Daar is genoeg te bekijken om er een dag terug op adem te komen.




Dag 06 Sant'agata D'esero

Eens terug op de bergkam formidabele panoramas van de omgeving die gisteren niet te zien was door het bos dat heel de berg bedekt. Ik kom niemand tegen, toch wel een man die zijn huis daar heeft. Als ik hem vertel dat ik van België kom zegt hij daar ga ik binnenkort ook naar toe,  een restaurant opstarten want hier komt niemand langs.



Dag 05 Fagnano Castello

Het loopt vlot op de catena contiera, een bergrug die op 1000 a 1400 meter hoogte langs de kust loopt. Ik doe een ommetje langs Fagnano om proviant in te slaan.

Ssst! egeltje slaapt nog hopelijk niet voor altijd.

donderdag 18 juni 2015

Dag 03 bis San Fili

Nog wolken aan de hemel dus trek ik nog niet door vandaag. Al wel het pad naar de kam van het kustgebergte opgezocht. 2km voor de passo crocetta kom ik bij een Agrotourismo: La Carrere, veel Agro en weinig toerisme, een roemeense vrouw van een landarbeider houd er samen met haar 4 maanden oude baby de wacht. Omdat de regenwolken me ondertussen in de nek beginnen te blazen, vraag ik of ik een bord pasta en glaswijn kan krijgen. Hou je van tomaten? ... Ik hou zielsveel van tomaten! Met veel liefde word mijn pasta klaargemaakt en voor me gezet. Ik kan buiten genieten van het zicht op de Botto Donato en de wolken die ondertussen een ander publiek hebben opgezocht. Hoeveel is mijn schuld? Ma no! Niete!




woensdag 17 juni 2015

Dag 03 San Fili

Ik zag ze gisteren al geniepig over het kustgebergte kruipen. Witte wolkjes die gedonder brengen. Dus spannend. Ik besluit te overnachten onder dak en niet in de bergen zoals het plan was. Tussen de middag stap ik een pizzeria binnen, die me behoed van een eerste fel onweer. Daar zijn we weer flink aan ontsnapt want daarna is de zon er weer met een frisse wind. Eenmaal uit de stad is het weer leuk dat iedereen je aanspreekt. Van een man mag ik zijn kriekenboom plunderen en een andere man wijst me de weg naar de oude spoorlijn die de verbinding maakte met de zee voor de lange tunnel gemaakt werd. Op geen kaart te bespeuren maar hij gaat wel recht op mijn doel af. Morgen ga ik me terug wat inhouden tot er geen onweer meer in de lucht hangt en de kust veilig is. Niet zo erg want ik zit in een formidabele Bed and Breakfast Antica Calabria in San Filli, alle comfort voor geen geld. Mij onderweg aangeprezen door de grootmoeder van de uitbater Francesco. Bij de informatie die hier ligt, een bundeltje met kunstwerken die je hier in de streek kan zien. Daaronder een wandtapijt van Jan Leyriers, brusselaar 1686, die hier met de grootste zorg werd gerestoreerd. Calabria waar Vlamingen thuis zijn.

Om van Rende in San Fili te geraken als voetganger moet je creatief zijn.

Dag 02 Cosenza

Het lukt me weer niet me aan mijn geplande route te houden maar op goed gevoel een weg te zoeken in een gebied waar Open Street Map of mijn Carta Escutouristica nog nooit van gehoord heeft. Maar behalve een uurtje ronddwarellen en vastlopen in een combinatie van brem en dorenstruiken op 200m van het riviertje dat ik wil bereiken loopt het allemaal wel rond. Ik passeer nog een huis in de middle of, ja wat, van geimigreerde Calibrezen, de kriekenboom hebben ze achtergelaten. Toffe mannen die Calabrezen!  De laatste 12km de ultieme afdaling over een asfalt met 35 graden blakke zon zijn uitstekend als voorbereiding op een goede nachtrust.
Krieken die nog resteren na doortocht zijn uit beeld

Dag 01 Botte Donato




s'morgens om 5u45 de bus naar Lorica aan het Lago Arvo. Er is maar één Lago Arvo en maar één bus ernaar toe, dus die moet je wel hebben. Ik ben de eenigste passagier en onderweg stop de chauffeur aan een bron om onze plastic flessen te vullen. Tournee general van de chauffeur. Het is nog 800 meter,in vertikale richting, rugzak gewenning om op de top van de Botte Donato (1924m) van een prachtig uitzicht te genieten. Vorig jaar heb ik hem links laten liggen want hij zat met zijn hoofd in de wolken, maar nu is het blue sky. Bij een kappel past de heilige Franciscus op mijn rugzak terwijl ik op zoek ga naar de refuge bij een skilift met bijhorende bar. Enkele mannen timmeren aan een vervallen gebouw. Gaat ze vollgend jaar weer open? ...
Non lo so ... .



Dag 00 Cosenza


Homage aan Fabrizio
Per katapult van Brussel Zuid naar Cosenza Mare en dan door een konijnenpijp van 15,040 km onder de kustgebergte (Catena Costiera) door naar Consenza zelve. Het station is 4km van het centrum, wat me dankzij de rondslingerende vuilhopen laat proeven van het verdriet van Calabria. Een wandeling door het oude centrum met zijn vele vervlogen geschiedenisen brengt me terug in een andere stemming. s'Avond een affiche voor een hommage aan Fabrizio de Andre in juli, er ligt nog iets in de toekomst van Cosenza.


woensdag 3 juni 2015

Terug op pad


Nog een goede week en de draad wordt terug opgenomen. Er zijn nog heel wat paadjes in Calabria en Basilicata die liggen te lonken om betreden te worden. Ditmaal geen strak plan, ik moet nergens aankomen hetgeen wat meer vrijheid geeft om met de wind te draaien. En die kan er flink waaien, dat heb ik vorige jaar wel ondervonden. Het actie terein ligt dit jaar op de Monte Donate bij het Lago Arvo, de Catena costiera een bergkam tussen Cosenza en Morano waar ik vorig maal wegens de onweders naar de vallei ben gevlucht. Daarna even de Monte Pollino op om ergens in Basilicata te eindigen met de Monte Alpe en Monte Serino waarvan ik nu toch wat stafkaarten heb kunnen op de kop tikken.

Word vervolgt ...