Dag 62 Amorosi

Ik had me voor de nacht een plaatsje uitgezocht 300m boven de vallei waar een Santuario tussen de rotsen was opgetrokken. Een rustige plaats deskundig door de paters een 500 jaar geleden uitgezocht om hun mystiek leven volledig tot bloei te kunnen laten komen. Boven blijkt de pelgrimsruimte gesloten en zijn er geen paters te bespeuren. Maar er is een picknick plaats waar gekampeerd kan worden. Ik krijg gezelschap van drie jongeren die er voor het weekend ook hun tent komen opslaan. Hun gezelschap is best te smaken. Maar wat later groot kabaal op de parking. Als het blijft aanhouden ga ik een kijkje nemen en het blijken vier zestigers te zijn die ik eerder in de  plaatselijke bar had gezien en die wisten dat ik in het santuario ging overnachten. Ze hadden besloten dat een wandelende Belg in hun dorp moest gevierd worden en het feest was blijkbaar al goed ingezet in de plaatselijke bar vandaar het volume aan geluid dat viertal voordracht. Gelukkig kon ik na een tijdje hen overtuigen dat wandelende Belgen ook veel moeten slapen en dat het misschien beter was dat het feest in de vallei werd voorgezet zij het in afwezigheid van het feestvarken. Zo kon ik het viertal overtuigen terug naar de vallei af te dalen. Terug in mijn tent kon ik nog genieten van een zangstonde Italiaanse slagers gebracht door mijn jeugdige vrienden maar waarvan ik al ooit meer stem vaste versies heb gehoord. Maar het weze hen vergeven. Toen ook dit liedje was uitgezongen verschenen de nacht grazende koeien op het toneel. Uitgerust met een flinke bel om de hals een nachtelijk beiaard concert te geven tot het morgen werd en een stevig onweer de koetjes hun concert overstemde. 

Slachtoffer langs de weg