Mijn rugzak begint toch wat door te wegen vooral met de gidsen die ik mee kreeg in de wwf Oase zodat ik besluit een deel van mijn bagage naar Tuoro te verzenden. De operatie had de vorige avond al een aanvang genomen met het afschuimen van de winkels om een geschikte lege doos te vinden en plakband om het boeltje bijeen te houden. Maar op het postkantoor vonden ze mijn doos maar niets en stelden ze voor een speciale daarvoor ontworpen postpakket te gebruiken. Na een twintigtal minuten werd een doos met geschikte afmetingen gevonden en werkte het voltallige personeelsbestand van de post in Acerno mee aan het oplossen van de chinese puzzel om het ding open te vouwen, de inhoud over te laden en de doos te sluiten hetgeen wonderwel nog lukte ook. Daarna kon de administratieve verweking die hoort bij z'n verzending opgestart worden en al vlug ratelde de Olivetti printers om de nodige documenten af te printen. Simultaan werden de centrale computer systemen gevoed met gegevens van afzender, bestemming en eigenschappen van het pakket. Na een goede drie kwartier was dan ook de hele operatie afgerond en stond mijn pakket op de tafel 'te verzenden stukken'. Wel had de rij wachtende achter mij niet te overziene afmetingen aangenomen en moest de straat ook benut worden om ze te herbergen. Wel was er in die rij gelukkig niemand te bespeuren met een doos onder de arm. Ik had er het grootste vertrouwen in dat mijn zending voor mij in Tuoro zou arriveren maar drie weken later zou blijken dat het ergens in Napels was mis gelopen door het ongelukkige feit dat er in Italië nog een ander dorp bestond dat wel niet sul trasimeno was maar toch ook Tuoro hete waarop het pakje een oscillerende beweging was begonnen tussen het postkantoor van Napels en dat van Tuoro in Campagia en het volledig onduidelijk was waar de beweging tot stilstand was gekomen. Een vraag waar de software van de centrale computer systemen van de Italiaanse post ook niet op berekend was.
Na het postkantoor avontuur toch nog tijd om dede tocht verder te zetten. Ik kies voor de E1 die hier afwijkt van de SI en ik beklaag het me niet. Het eerste stuk moet ik nog over de baan langs kastanjeboom plantages maar het is er rustig. En dan begint een heerlijke tocht langs een bijriviertje van de fiume Cupo tussen de Monte Accèllica en de Monte Serralonga. Boven kan ik genieten van prachtige vergezichten op deze bergen en de Monte Terminio de hoogste uit de omgeving hier. Uit de rotswand een bronnetje met heerlijk fris water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten