Ondertussen

Juni 2013

De klim op de Ventoux is dan toch gelukt  al was het wel flink duwen om de top te halen. En er wordt af en toe wel een rondje gelopen maar van wat stevige wandelingen komt niet teveel in huis. Daar komt hopelijk veranderingen in juli wanneer een trektocht naar Armenië op het programma staat. Ook het uit puzzelen van de route is op de achtergrond geraakt. Niet iets om te lang te laten liggen want het is precies dat wat de druk op de ketel houdt. Een voorstel aan pelgrims wegen om af en toe wat op papier te zetten voor de nieuwsbrief werd verdacht snel positief aangenomen, maar het blijkt toch niet zo eenvoudig om de rond dolende gedachten vorm te geven zodat er wat van overkomt. Mijn zoon heeft uit de VS een Nexus 7 tablet bezorgd zodat ik op dat terrein ook wat ervaring kan opdoen wat geen overbodige luxe is want eenmaal op pad moet je het roeien met de riemen die je hebt.

Let's go physical

Na de tocht vorig jaar is, ondanks de goede voornemens, het onderhouden van een goede conditie volledig in de mist gelopen. Een gevolg van overmoed? Ik heb eruit geleerd dat een Aprés_plan zo zijn belang heeft, en ga er dan in de komende maanden ook over tobben. Maar nu op één jaar van de volgende tocht is het hoogtijd terug wakker te worden uit een veel te lange winterslaap.

Mijn wekelijks helling parcours op Fort-6 in Wilrijk.

Door schande en schade  hebben 4 wijsheden de aanpak voor een trainingsschema bepaald.
Regel 1: Naar buiten!  Een sport dokter gaf me deze boodschap enkele jaren terug bij de voorbereiding van een Nepal tocht. Veel beter dan al dat fitness gedoe. In die tijd zat ik nog regelmatig in het Spinning klasje, wel heel ontspannend na een dag kantoorwerk en goed om wat explosief vermogen te onderhouden maar dat heb ik nu vervangen door een wekelijks rondje op het oud legerfort in de buurt waar ik kleine steile helling-jes kan op en aflopen. Ik meng een resem van activiteiten zoals lopen, wandelen en fietsen, kort en langer zodat het menu war variatie vertoond. Hiervoor loop ik eens in de twee jaar bij de sport dokter langs die me de nodige inspiratie geeft en mijn voetjes op de grond zet wat het niveau van mijn conditie betreft.
Regel 2: Het moeilijkste bij het opvolgen van een trainingsplan is voorbij de brievenbus die voor je voordeur staat te geraken! Zonder op vaste dagen vaste activiteiten te plannen is  het wel eens moeilijk het warme bedje te ruilen voor een loopje bij een vroege mot regen. Routine doet hier wonderen, en eens die brievenbus voorbij lukt het zonder knorren.
Regel 3: De tijd gaat snel, gebruik hem wel! Een jaar voor lift-off lijkt wel een eeuwigheid, maar het schuift door zonder dat je het beseft en er is altijd wel iets dat me vergoelijkt de riemen een tijdje te vieren. Daarom hou ik een logboek bij met de soort activiteiten hetgeen me met de neus op de feiten drukt. Hier kan ik ook met nagaan of er genoeg evenwicht is tussen de soort activiteiten, en zicht krijgen op de belangrijke rust pauzes in de week en tussen de weken. Dit log laat ook toe mijn gewicht op te volgen, want ook hier zijn de targets gezet.
Regel 4: Ergens heen lopen is leuker dan in cirkels lopen! Om me te motiveren en dan vooral in de winter zet ik een aantal haalbare uitdagingen uit in de loop van het jaar zodat ik ergens naartoe kan werken. Zo was er de 10Miles van Antwerpen, waar hopeloos te laat aan ben beginnen te werken. Maar omdat mijn zoon vroeg hem in te schrijven kon ik gelukkig niet achterblijven. Volgende target is de jaarlijkse Ventoux beklimming georganiseerd door Sporta en als we dat overleven staat er nog een 3 weekse trekking in Armenië.

Lijstjes tijd

Een halfjaar voor dag-0 is  het lijstjes moment gekomen. De voorbije maanden was er nog tijd zat maar uit ervaring weet ik dat het dan heel snel kan gaan.

 

Een weg, een begin, een einde en een naam

Abruzzo monte Petrose Lente 1994

Leuk aan het uitstippelen van de eigen weg is dat je er je eigen draai aan kunt geven. Zo is er onder meer het kind een naam geven, begin en eind plaats vastleggen. Voor de tocht Rome - Antwerpen kreeg de route de naam La Strada Del Nord. Dit had te maken met de richting die ik uit liep en refereerde naar de eeuwen oude overdracht van kennis die langs deze lijn liep. Een beetje de drang door te dringen in onze afkomst naar ruimte en tijd. Het duurde niet lang toen ik onderweg was om mij bewust te worden van een vergissing met die naam. Het had Una strada a nord moeten zijn. Voor deze tocht lag de keuze voor de hand: Una strada a Nord da Sud. Het gaat verder op het zelfde verhaal, er is meer dan de weg Rome Toxandriê.
Startpunt is Syracuse, aanvankelijk de stad. Ooit een stad in Groot Griekenland waar Archimedes thuis was. Gelukkig voor mij is Syracuse ook de naam van een provincie zo kon ik het startpunt geruisloos verleggen naar Portopalo di Capo Passero in het Zuid-Oosten van Sicilië. Syracuse gesticht als kolonie van Korinthe in 734 v Ch heeft zo zijn banden met Griekenland maar ook met Carthago en bij gevolg de Feniciërs. Een beter vertrekpunt kan ik me niet wensen. 
Voor het eindpunt was mijn eerste idee was de Palatijn, de heuvel waar  het verhaal Rome begon een millennium voor Christus. Maar uiteindelijk is het Marcus Aurelius geworden. Een held uit mijn schooltijd boeide, maar waar ik eigenlijk nooit de tijd voor genomen heb  er verder op in te gaan, deze tocht is er de ideale aanleiding toe. 
Ondertussen heeft de route met 170 punten, ten minste iedere 20 km zo zijn vaste vorm gekregen. Hem helemaal in te vullen moet nog komen, daar ga ik de volgende maanden dan ook plezier aan beleven.

Contouren in de mist

Terug van een weekje Apennijnen opsnuiven. Na de primavera is de inverno mijn favoriete Italiaans seizoen. Regen en zon zodat je gerustgesteld bent dat na de verschroeiende zomer alles weer goed komt met die groene bergen. De gedaanten die zich in de mist tonen laten je dromen van wat komen gaat.
Ondertussen gaat het plannen van de route verder. Een richtsnoer waar onderweg kan op terug gevallen worden (als het niet tegenvalt).
Voor de entrée in Rome maak ik gebruik van de Via Francigena del Sud die ook langs de Via Appia Antica loopt. In Arezzo wat boekjes gevonden uit de reeks A Piedi In ... topogidsen die informatie geven over deel trajecten. Deze zouden me door de Abruzen moeten helpen. Op de oversteek van Pescasseroli naar Madonna della Lama in het Parco Nationale Di Abruzzo ben ik wat aan het zoeken geweest. Op de blog natura grezza van Sara Chiaranzelli ben ik op een kaartje gevallen die het pad aangeeft. Voor de Sentieri Italia die me uit het zuiden van de laars tot de Abruzen moet voeren ben ik de plaatjes die voorkomen in de roadmap van de SI op internet in mijn Garmin base-camp route aan het invoeren zodat ik later met de hulp van kaarten, Google Earth en de A Piedi in ... boekjes nog wat stukjes van de puzzel kan leggen. Wat later val ik op de site van de Il Lupo kaarten waar je kan in-zoemen op de kaarten die ze uitgeven. Deze kaarten bevatten de wandelpaden, erg handig! De geplande route blijft zo-wie-zo in mist gehuld, een weg wordt maar echt als hij gelopen is.

A Piedi in Lazio 

Ris. Reg. Zompo Lo Schioppo

Vb Zoom van de Il Lupo Site

Route plannen met ingescande kaarten

De hybride verzameling kaarten en de beperkte route beschrijvingen vragen wat extra creativiteit en tijd om mijn route door zuid Italië uit te zetten. Meer dan een jaar voorbereiding is dan ook geen overbodige luxe.
Mijn basis instrument onderweg hierbij is de Garmin GPSmap 62s. Uit ervaring weet ik dat je een vangnet nodig hebt als de elektronica het laat afweten. Daarom gaat een ingescand reeks kaarten mee. Jammer genoeg stelde de Sony e-reader me tijdens een vorig avonduur teleur zodat ik nu in de richting van een Nexus-7 tablet denk. En daarnaast is er nog een beperkt setje overzicht kaarten op papier en het onvermijdelijke kompas.
De Garmin City Navigator kaarten geven je wel wat overzicht kaarten. OK om een fietstocht te plannen maar onvoldoende voor een tocht te voet. Want dan wil je juist de verharde wegen vermijden.
Er is ook nog de Italia Topo map van Garmin. Ze voegt landschap gegevens toe zoals hoogtelijnen en rivier(tjes). Maar wat Zuid Italië betreft laat ze het afweten wat tracks betreft. Daarom is het aangewezen om met ingescande kaarten te werken, als die al beschikbaar zijn. Om zo je way-points te kunnen zetten en je route te verfijnen. Een en ander staat mooi uitgelegd in een YouTube filmpje.
De volgende stap is de Google Earth way-points  in Map source of Base-camp te importeren om ze daarna op de GPS te laden. Hiervoor bewaar ik de mijn-plaatsen in Google in een kmz bestand en converteer die dan met een internet programma gpsvisualizer naar een gpx bestand dat kan ingelezen worden in de Garmin planning programma's.

De jacht op kaartmateriaal geopend

Lago Arvo op de teknomatica kaart

Lago Arvo in Calabrië op Google Earth

Garmin Italia Topo V3 view Lago Arvo In Calabrië

Na mijn tocht Rome - Antwerpen heb ik me de Garmin Topo Italia V3 aangeschaft die toen pas aan zijn 3de editie was. Niet echt goedkoop en geïnstalleerd rechtstreeks op de GPS in plaats van eerst op de PC, wat minder handig is om routes uit te zetten, maakte dit geen evidente aankoop. Door de gelopen tracks te vergelijken met wat op de kaart te zien is had ik een idee hoe doeltreffend deze kaarten zijn. En voor Noord en Centraal Italië viel dat best mee, met de GEA route bij voorbeeld ingekleurd.

Voor Sicilië en Zuid Italië tot Rome is dit echter heel wat minder. Maar omdat het aanbod van kaart materiaal op papier heel beperkt is, is dit toch een hebbeding bij het uitzetten van de tocht.

Van mijn schoonbroer had ik het adres van een nieuwe kaarten winkel ALTA VIA bij het MAS in Antwerpen. Het aanbod is te vergelijken met Pied à Terre in Amsterdam en ze bestellen wat er niet is. Daar heb ik een kaartenreeks 1:25000 van Calabrië aangeschaft, uitgegeven door teknomatica. Op deze kaarten is de SI (Sentieri Italia) ingekleurd.

Wel staat er geen coördinaten grid op hetgeen het bepalen van way-points wel omslachtiger en onnauwkeuriger maakt.

Voor Scilië heb ik een vrij recente (2010) kaart van het Etna gebied ook op 1:25000 uitgegeven door S.EL.CA.

Vanaf de Abruzzen tot Rome zal het wel lukken. Hiervoor bestaat wel een en ander op papier en de Garmin Topo toont daar ook CAI routes. Campania, Basilicata lijkt me wat minder eenvoudig. Hiervoor denk ik te vertrekken van de beschrijving op internet en daar mee door te gaan met Base-Camp en Google earth  om een route vast te leggen.