Dag 5&6 Naar Syracusa

De doortocht door Pantalica was weer een enorme ervaring. Deze plaats is een geheel van 5000 graven in de rotsen uitgehouden in een adembenemend landschap. 

Indien je op zoek bent naar een graf 'with a view' this is the place to be. Daarna besluit ik af te buigen naar Syracuse want sinds mijn tablet het begeven heeft zit ik zonder detail kaarten en langs een kalme weg ergens geraken is geen evidentie, bijna alle kleine landwegen zijn afgesloten zodat je er met GPS alleen niet komt. De mura dionigiane langs waar ik Syracuse wil bereiken loopt vast in een privédomeinen waar ik op het Castello van Targia bots, nu een wijn boerderij. In Syracuse neem ik de tijd om mijn was te doen en de oude stad te bezoeken. Van hier neem ik een eindje de bus om voorbij de industrie tussen Syracuse en Catania te geraken.

Targia L'Azienda Agricola Pupillo

Ferrovie dello Stato

Af en toe wordt ik naar Italië getrokken, gewoon om er te zijn. Wat dankzij mijn pensioen status, de welwillende ingesteldheid van mijn echtgenote en het fenomeen van de lage kosten vliegtuig maatschappijen aardig lukt. Bestemming van de vlucht is Perugia of in het winter seizoen Pisa of Ancona.  Probleem met die escapades is wel het saldo van mijn ECO-voetafdruk rekening dat flink in het rood gaat. In een poging om een en ander recht te trekken gaat het dan verder met de trein naar de grens tussen Umbrië en Toscane. Ter plaatsen gaat het enkel te voet of met de trein. Maar er is wel een en ander veranderd sinds de jaren 60-70 met de de Ferrovie dello Stato. Het beeld van de overvolle treinen en de vertrouwde aankondiging uit de luidspreker 'Il treino da Reggio di Calabria a cento minuti di ritardo'. Is nu vervangen door doorgaans lege treinstellen die niet langer onder druk staan van een planning die om het uur wel een trein in een of andere richting lieten rijden. Met de hoge snelheid 's treinen zal het wel OK zijn. Die zien we als fiere fyra 's door de PO-vlakte snellen, Milaan-Napoli in geen tijd! Maar het lokaal vervoer heeft de ene afslanking na de andere en ticket prijzen die omgekeerd evenredig met de frequentie wonderwel overleeft. Hetgeen me sterkt in mijn voornemen deze heerlijke vorm van vervoer te blijven sponsoren. Wat ik niet kan laten als ik ergens in de buurt van een station kom is de tabellen aankomst en vertrek te raadplegen. Het laat je wegdromen van de exotische reizen en bestemmingen waar de trein je kan brengen. Zo ook dus als ik onlangs in Pisa land. Tot mijn blijdschap valt mijn oog op de trein Milaan-Siracusa die om middernacht in Pisa een halte heeft. Dat wordt het dus voor 23 April. De vlieger naar Pisa en dan de trein op naar Siracusa.  Of de nachttrein Brussel-Milaan wordt in ere hersteld, dan laten we die vlieger voor wat hij is.
De ideale manier om te acclimatiseren, mijn Strada della Nord in omgekeerde richting.

  

Stazione	Ora Arrivo	Ora Partenza
Milano Centrale		20:05
Pavia	20:30	20:32
Voghera	20:48	20:50
Tortona	21:00	21:02
Genova Piazza Principe	21:46	21:49
Genova Brignole	21:55	21:58
La Spezia Centrale	23:00	23:03
Viareggio	23:39	23:41
Pisa Centrale	23:58	00:01
Livorno Centrale	00:15	00:18
Salerno	05:56
Battipaglia	06:16
Agropoli-Castellabate	06:35
Vallo della Lucania-Castelnuovo	06:51
Ascea	07:00
Pisciotta-Palinuro	07:11
Sapri	07:35
Maratea	07:46
Scalea-S. Domenica Talao	08:02
Paola	08:38
Amantea	08:55
Lamezia Terme Centrale	09:16
Vibo Valentia-Pizzo	09:36
Rosarno	09:58
Gioia Tauro	10:08
Villa S. Giovanni	10:40
Messina Centrale	12:45
Taormina-Giardini	13:49
Giarre-Riposto	14:04
Acireale	14:18
Catania Centrale	14:34
Lentini	14:59
Augusta	15:24
Siracusa	15:48

 

Een weg, een begin, een einde en een naam

Abruzzo monte Petrose Lente 1994

Leuk aan het uitstippelen van de eigen weg is dat je er je eigen draai aan kunt geven. Zo is er onder meer het kind een naam geven, begin en eind plaats vastleggen. Voor de tocht Rome - Antwerpen kreeg de route de naam La Strada Del Nord. Dit had te maken met de richting die ik uit liep en refereerde naar de eeuwen oude overdracht van kennis die langs deze lijn liep. Een beetje de drang door te dringen in onze afkomst naar ruimte en tijd. Het duurde niet lang toen ik onderweg was om mij bewust te worden van een vergissing met die naam. Het had Una strada a nord moeten zijn. Voor deze tocht lag de keuze voor de hand: Una strada a Nord da Sud. Het gaat verder op het zelfde verhaal, er is meer dan de weg Rome Toxandriê.
Startpunt is Syracuse, aanvankelijk de stad. Ooit een stad in Groot Griekenland waar Archimedes thuis was. Gelukkig voor mij is Syracuse ook de naam van een provincie zo kon ik het startpunt geruisloos verleggen naar Portopalo di Capo Passero in het Zuid-Oosten van Sicilië. Syracuse gesticht als kolonie van Korinthe in 734 v Ch heeft zo zijn banden met Griekenland maar ook met Carthago en bij gevolg de Feniciërs. Een beter vertrekpunt kan ik me niet wensen. 
Voor het eindpunt was mijn eerste idee was de Palatijn, de heuvel waar  het verhaal Rome begon een millennium voor Christus. Maar uiteindelijk is het Marcus Aurelius geworden. Een held uit mijn schooltijd boeide, maar waar ik eigenlijk nooit de tijd voor genomen heb  er verder op in te gaan, deze tocht is er de ideale aanleiding toe. 
Ondertussen heeft de route met 170 punten, ten minste iedere 20 km zo zijn vaste vorm gekregen. Hem helemaal in te vullen moet nog komen, daar ga ik de volgende maanden dan ook plezier aan beleven.