Een weg, een begin, een einde en een naam

Abruzzo monte Petrose Lente 1994

Leuk aan het uitstippelen van de eigen weg is dat je er je eigen draai aan kunt geven. Zo is er onder meer het kind een naam geven, begin en eind plaats vastleggen. Voor de tocht Rome - Antwerpen kreeg de route de naam La Strada Del Nord. Dit had te maken met de richting die ik uit liep en refereerde naar de eeuwen oude overdracht van kennis die langs deze lijn liep. Een beetje de drang door te dringen in onze afkomst naar ruimte en tijd. Het duurde niet lang toen ik onderweg was om mij bewust te worden van een vergissing met die naam. Het had Una strada a nord moeten zijn. Voor deze tocht lag de keuze voor de hand: Una strada a Nord da Sud. Het gaat verder op het zelfde verhaal, er is meer dan de weg Rome Toxandriê.
Startpunt is Syracuse, aanvankelijk de stad. Ooit een stad in Groot Griekenland waar Archimedes thuis was. Gelukkig voor mij is Syracuse ook de naam van een provincie zo kon ik het startpunt geruisloos verleggen naar Portopalo di Capo Passero in het Zuid-Oosten van Sicilië. Syracuse gesticht als kolonie van Korinthe in 734 v Ch heeft zo zijn banden met Griekenland maar ook met Carthago en bij gevolg de Feniciërs. Een beter vertrekpunt kan ik me niet wensen. 
Voor het eindpunt was mijn eerste idee was de Palatijn, de heuvel waar  het verhaal Rome begon een millennium voor Christus. Maar uiteindelijk is het Marcus Aurelius geworden. Een held uit mijn schooltijd boeide, maar waar ik eigenlijk nooit de tijd voor genomen heb  er verder op in te gaan, deze tocht is er de ideale aanleiding toe. 
Ondertussen heeft de route met 170 punten, ten minste iedere 20 km zo zijn vaste vorm gekregen. Hem helemaal in te vullen moet nog komen, daar ga ik de volgende maanden dan ook plezier aan beleven.