Dag 52 Cornet Monforte

Huis op weg naar de ravijn... Mooi uitzicht,  maar geschikte meubels vinden?

Voor ik vertrek ga ik nog even langs bij de proloco, de dienst voor de lokale promotie van het tourisme. Ik ben inmiddels in het nationaal natuurpark Cliento e vallo di diano waar ik nog enkele dagen in zal rondlopen en wil graag een kaart met de sentieri. Het lokaal staat er  nog,  vrij  recent gebouwd maar de dienst wordt niet bepaald bemand. Door de stoffige ramen zie ik wat dossiers en boeken op de grond verspreid. En jawel een kastje met folders van het park. Blijkbaar weer eens een goed initiatief: informatie verschaffen aan de talrijk te  verwachte toeristen. Maar bij het uitblijven van de massale toeloop is ook dit project weer een stille dood gestorven. En het dorp sudderd verder in zijn zuiderse gewoonten. Maar de tocht over de monte Vito mag er weer zijn met een sprookjesachtige aanblik van Corleto Monforte waar ik bij valavond aankom op zoek naar een onderkomen voor de nacht.

Corleto Monforte bij valavond

Dag 51 Piaggine

De laatste 300m stijgen naar de top van monte Cervatti zijn adembenemende. Een smal padje gaat omhoog en geeft uitzicht op mooie panorama 's ik kan de hele tocht van de voorbije dagen overzien tot de monte Pollino toe. De koeien die voor de nacht naar de lagere gebieden afzakken lopen nu rustig boven mij het laatste sprietje groen weg te grazen. Het is vreemd dat je na al die klimpartijen boven bij het santuario gewoon een weg heb die naar beneden lijdt. Nu is het hier doodstil maar volgende week bij een processie zal het hier weer een massa volk zijn. Ik neem opnieuw een sentiero naar beneden en wordt beloond met een troep everzwijnen die uit alle hoeken te voorschijn komen om plaats voor me te maken. Rond de 1000m staat het vol met lavendel. In Piaggine  vraag ik of die geteeld worden. Nee de boeren hier en   daar  voor eigen gebruik maar verder niet. Misschien nog een gat in de markt. Een lavendel zeepfabriekje in Campania op de flanken van de Cervatti.

Dag 50 rifugio monte Cervatti

Monte Cervatti is met 1899m de hoogste van Campania. Even onder de top is een bedevaartsoord madonna dela neva waar een middeleeuws pad naar toeloopt. Even na de eenmaking van Italië in 1860 is er ook een weg aangelegd om de communicatie tussen de verschillende streken te bevorderen. Maar ik ga voor het pad. Ik hou halt bij een cai rifugio een 300m onder de top waar ik mijn tent opsla en een vuurtje maak. De plaats doet me denken aan de alm uit het boek de wand. Na de ruige landschappen naar boven kom je op een vredige wei niets laat vermoeden dat je hier geïsoleerd zit. Zeker als ik gezelschap krijg van een koe die bijzonder geïnteresseerd blijkt te zijn in mijn vuurtje. Als ze na enkele aanmaningen toch weer met haar snoet in mijn vuur zit te pokeren barricadeer de omheining rond de rifuge zodat ze op afstand kan meegenieten wat toch niet helemaal naar haar zin is.

Dag 49 Sanza

Vandaag loop ik Campania binnen, het lijkt wel een ander land. Wat ook veranderd is dat er plots geen water meer uit de bergen stroomt waardoor ik me wat laat verrassen en strategisch moet beginnen denken hoe ik bij de volgende halte kom. Omdat ik een nacht en een voormiddag zonder niet zie zitten besluit ik in de koelte van de avond door te lopen tot het eerste dorp. Tegen negen uur ben ik er na een tocht van 40km bijna en een boer houdt me tegen en vraagt of ik zijn koe niet gezien heb in de bergen...  een bruine...  tja ik heb een koe gezien maar waar? Hij is al verder als ik bedenk dat ik ze gefilmd heb. Had ik moeten tonen hij had direct gezien of het de zijne was.

Dag 48 - Lagonero

Het is maar een halve dag stappen tot Lagonegro goed om wat bij te komen en wat van het stadje te zien. Bij het naderen van de stad denk ik is het nu die brug of ben ik het? Een bewoner verteld me dat de twee bergwanden wat naar elkaar zijn opgeschoven en vandaar de kink in de brug. Het middeleeuwse deelname  is overigens mooi en goed bewaard, het blijft een lust om in die Italiaanse stadjes rond te dolen.

Dag 47 - Faraco bij Nemoli

Monti Di Alpi

Moeilijke beslissing : tussen Latronico en Lagonero liggen twee serieuze knapen: de Monte di Alpi 1893m en de Monte di Papa 2005m. De SI gaat over de top van de Alpi maar ik heb geen topo kaart van dit gebied en een tekening van de buurman die het helemaal ziet zitten kan me niet echt overtuigen.

De beklimming nog een beetje maar bij de afdaling heb ik de grote twijfels over het verloop.

De topokaart die me niet geheel overtuigd

  De andere route heb ik zelf met Waypoints voorbereid maar die loopt om de papa heen en gaat ook tot 1600m. Bovendien heb ik sinds enkele dagen een spier in mijn linker been die sputtert dus beslis ik langs de baan de andere kant van de papa om te lopen. Hetgeen me de tweede dag wat tijd geeft om mijn spieren wat rust te gunnen. Onderweg in Calda de Neolithische grotten van Latronico, een van de belangrijkste in Italië. Verder gaat het langs een strada statale en dan weet je niet wat het wordt.. Maar het valt mee, dit exemplaar is bezig op te rukken richting ravijn zodat hij vol scheuren zit en geen auto het waagt hier sneller dan 50 te rijden.

Toegang van de grot te Calda

Dag 46 - Latronico

Oef! Het hondje heeft niet zitten wachten op de plaats waar ik aan hem ontsnapt ben. Voor vandaag heb ik een gps track dat ik maar heb te volgen, wat een luxe. Het blijft een schitterend parcours door het parco di Pollino. Op het einde moet ik nog even een vallei over. Goed voor 400 stijg en daalmeters en 10km waar ik niet echt op gerekend had. Zodat ik moe en tevreden in Latronico aankom waar de ene b&b volzit en de eigenaar van de andere in Praag zit. Maar met wat telefoontjes over en  weer en een behulpzame buurvrouw wordt mijn bed toch gedekt.