Dag 8 Pedara

Fruit op iedere hoek van de straat

Ik kan het hectisch verkeer van Catania achter me laten in een tocht van de kust naar Pedara bij Nicolosi op 650m hoogte. De knie houdt voorlopig stand maar de bleinen doen hun opwachting. Dit zal wel gaan als ik het asfalt adieu kan zeggen. Guiditta wacht me op met de sleutel  van de B&B Villa Morgante een villa van de amice del parco dell'Etna,. Ik ben er helemaal alleen en kan er rustig op adem komen voor wat morgen komen gaat.

Eindelijk een wegwijzer!

Dag 7 - Aan de voet van de Etna

Je hebt zo van die...
Camping 1: dicht.
Camping 2: dicht.
Hotel: open maar buiten budget... .
En dan wat verder het mooiste plekje voor de tent dat je kan dromen! Zicht op de Etna, de Dorsale en de bergen van Aspremonte. Het programma van de volgende 2 weken... .

Dag 5&6 Naar Syracusa

De doortocht door Pantalica was weer een enorme ervaring. Deze plaats is een geheel van 5000 graven in de rotsen uitgehouden in een adembenemend landschap. 

Indien je op zoek bent naar een graf 'with a view' this is the place to be. Daarna besluit ik af te buigen naar Syracuse want sinds mijn tablet het begeven heeft zit ik zonder detail kaarten en langs een kalme weg ergens geraken is geen evidentie, bijna alle kleine landwegen zijn afgesloten zodat je er met GPS alleen niet komt. De mura dionigiane langs waar ik Syracuse wil bereiken loopt vast in een privédomeinen waar ik op het Castello van Targia bots, nu een wijn boerderij. In Syracuse neem ik de tijd om mijn was te doen en de oude stad te bezoeken. Van hier neem ik een eindje de bus om voorbij de industrie tussen Syracuse en Catania te geraken.

Targia L'Azienda Agricola Pupillo

Dag 4 naar Porte Pántalica

's Morgens eerst langs de site Akrai en dan een ongelooflijk mooie tocht langs de ontmantelde spoorlijn Siracusa-Ragusa.

De laatste kilometers een flinke bui gehad maar dat doet geen zeer. Voor ik aan de porte Pantalica kom ga ik nog langs het dorp Cassaro om wat voorraad in te slaan. Het dorp ziet er troosteloos uit met zijn rechte straten patroon. Een gevolg van de heropbouw na de grote aardbeving van 1693, misschien was het een betere optie geweest langs Ferla te gaan.

Dag 3 Palazzolo Acreide

Goe gezegd!

Aangekomen in Palazzolo Acreide na een mooie tocht van 36 kilometer en 940 stijgmeters. Het stadje zit duidelijk nog op een stevige restauratie beurt te wachten, maar het is er niet minder mooi om. Vooral de barokke consoles aan de balkons zijn de moeite waard.

Voor het Grieks theater in de nabij gelegen antieke stad Akrai is het wat laat, maar dit staat als eerste op het programma van de volgende dag.

Palazzolo Acreide Necropolis in Akrai

Mijn knie zegt wel dat het genoeg is. Dus ga ik het wat rustiger aan doen. Het glas van mijn tablet is gebarsten. Dus bye-bye stafkaarten en internet.

Dag 1&2: Vendicara.

In Noto geraken was niet eenvoudig, er terug uit weg geraken niet minder. Would be taxichauffeurs probeerde me te overtuigen dat er geen enkele bus reed, maar met de nodige koppigheid ben ik toch op die ene bus blijven wachten die me naar het zuiden bracht waar de tocht kon beginnen. De Italiaanse badplaatsjes zijn niet direct iets die de moeite lonen, maar daarna werd ik goed bediend in de oase di vendicari waar vogels thuis zijn en geen mens te bespeuren was. Een Bizantijns kerkje uit de 4de eeuw had de zware aardbeving uit 1692 blijkbaar moeiteloos overleefd. De tweede dag nog meer vendicari met een prachtige kust en een Grieks amfitheater uit de 4de eeuw voor Christus. Voor al dat moois wel twee keer mijn bottines moeten uittrekken voor een ondergelopen weg. Om terug in Noto te geraken wel langs een drukke baan onder een lode zon, drinken op en in een land waar voetgangers alles behalve thuis zijn. Morgen vrees ik meer van dat.

Dag o: Appetizer

Geen inspiratie voor avontuur? De ferrovia della stato zorgt er wel voor! Na een heerlijk weerzien na 51 jaar met de nachttrein Milaan Sicilië komt de kriek op de taart aan de straat van Messina waar de trein in stukjes op de boot gezet wordt voor de overtocht. Tot daar behalve het uurtje vertraging geen probleem. In Messina wordt de trein in 2 delen verdeeld, een voor Palermo en het ander stuk met bestemming Syracuse. Ons wagontje wordt, klein foutje, in de verkeerde trein gestopt. Een en ander valt me op wanneer na een lange tunnel de zee langs de verkeerde kant ligt. Het vergt wat gebaren om de overige passagiers te overtuigen van wat gaande is. Reactie van de treinwachter: doe de Giro van Sicilië! Maar de appetijt voor een tweede nacht rit zit er bij het gezelschap niet in. Dus eerste stop boemeltrein richting Messina. De 15min rittardo worden onderweg gereduceerd tot 7min. Daar kunnen we na een uurtje een tweede poging wagen richting Syracuse. De trein aangekondigd op spoor 8 blijkt plots weer richting Palermo te gaan. Een spoorwegbeambte lijdt ons groepje over de sporen naar een ander perron dat meer slaagkans en biedt. Het groepje dat de voorbije 20 uur uitblonk in onverschilligheid tegenover de medereiziger is inmiddels geëvolueerd tot een hechte groep lot genoten. Met 20min vertraging vertrekt de trein, bijna op uur. Voor 5 min toch, tot hij zich weer stilzet voor onbestemde tijd met een prachtig uitzit op de straat van Messina met in de achtergrond Reggio di Calabria. Genoeg tijd om jullie een status update te geven, maar of ik Noto nog haal is uiterst twijfelachtig. Dit gezegd zijn raad ik het jullie toch aan: NEEM DE TREIN! zo beleef je nog eens wat.
Epiloog uiteindelijk 70min vertraging bijeengespaard op trein 2, hopeloos te veel voor de laatste te trein naar Noto nog te halen. Maar een smachtelijke blik kan wonderen doen ... De kaartjesknipper had ervan gehoord en  belt het station dat ze de trein maar laten wachten. Hij geeft me nog een kaartje goed voor 30km, eigenlijk is het 40km maar het zal wel werken verzekerd hij me. Wat later kom ik dan ook in de prachtige stad Noto aan. Het advies wordt hierbij ligt gewijzigd NEEM DE TREIN naar NOTO. Zo beleef je nog wat en een prima relativering training.

Trein op overzetboot naar Messina