Dag 1&2: Vendicara.

In Noto geraken was niet eenvoudig, er terug uit weg geraken niet minder. Would be taxichauffeurs probeerde me te overtuigen dat er geen enkele bus reed, maar met de nodige koppigheid ben ik toch op die ene bus blijven wachten die me naar het zuiden bracht waar de tocht kon beginnen. De Italiaanse badplaatsjes zijn niet direct iets die de moeite lonen, maar daarna werd ik goed bediend in de oase di vendicari waar vogels thuis zijn en geen mens te bespeuren was. Een Bizantijns kerkje uit de 4de eeuw had de zware aardbeving uit 1692 blijkbaar moeiteloos overleefd. De tweede dag nog meer vendicari met een prachtige kust en een Grieks amfitheater uit de 4de eeuw voor Christus. Voor al dat moois wel twee keer mijn bottines moeten uittrekken voor een ondergelopen weg. Om terug in Noto te geraken wel langs een drukke baan onder een lode zon, drinken op en in een land waar voetgangers alles behalve thuis zijn. Morgen vrees ik meer van dat.