Antonio brengt me terug naar de plaats waar ik de vorige dag de route verlaten heb en stop me nog een appelsien toe voor onderweg. Er moeten nog wat stromen over gestoken worden maar de stapschoenen moeten dit keer niet uit. Plotseling bevindt ik me in de zoo van Zervo. Het topstuk van de collectie, een lama staat me al van ver aan te kijken. Lang geleden blijkbaar dat hij nog iets op 2 voeten heeft zien voorbij komen. Voor ieder hok staat een offertebus, het moet tenslotte niet allemaal naar Padro Pio gaan. Ik bevind me nu op een hoogvlakte op 1000m, plat en 10 graden frisser dan aan zee. Dit lijkt niet op het beeld dat je hebt van Zuid Italië. Het gaat hier goed vooruit en ik denk Zomara nog te kunnen halen voor het donker wordt. Maar dan kom ik bij een diep ingesneden rivier de tekens van de sentiero worden schaarser tot ze nog sporadisch opduiken achter de schors van de bomen. Na de oversteek probeer ik het pad op mijn gps kaart aan te houden die pijlsnel langs de bergwand omhoog gaat. Maar een 50m boven de rivier besef ik dat dit te riskant wordt en besluit terug een weg naar beneden te zoeken en daar eventueel op mijn passen terug te keren. Ik word op mijn oncomfortabele plaats toch nog beloond Een everzwijn steekt gevolgd door een tiental kleintjes netjes op een rij de rivier beneden me over. Een enig zicht! Terug bij de rivier vind ik toch nog een houthakkers laan die me hoger op brengt in het inmiddels duistere bos waar ik mijn tent kan opstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten