Dag 72 Rome
ROMA!
Ik sta scherp om vandaag in Rome aangekomen. De weg is natuurlijk het
belangrijkste het is daar dat het te doen is. Maar uiteindelijk wil je
ook aankomen waar je gepland hebt. Zoals in de bergen wil je op een dag op de top
staan hoe mooi de tocht
ernaartoe ook geweest is.
En in de late namiddag is het dan zover na 72 stapdagen en bijna 2000 km sta ik in Rome waar het erg druk is met het toerisme dat hier uit zijn voegen barst, toeristen waar ze in het zuiden op zitten te wachten maar die niet komen opdagen, hoeveel ze hen ook te bieden hebben.
Het duurt nog wel even voor ik een onderkomen voor de nacht gevonden heb, het adres van de casa dei pellegrini die ik op mijn lijst heb staan blijkt niet te kloppen, en na een zoektocht van enkele uren staat er een engel met een kaartje van een B&B voor 40€ aan het stazione termini, een aanbod dat ik na 55km gestapt te hebben die dag niet kan afslaan.
1948 km heb ik
gestapt 43490 meter geklommen en evenveel meter afgedaald door een honderdtal dorpen ben ik
gelopen en vele mensen heb ik gesproken in een poging mensen te
begrijpen, de problemen van de regio waarin ze in leven het wezen van het
landschap en de praktijken van hun religie. In geen van deze zaken ben ik
gelukt maar ik heb emotie gevoeld bij het land waar ik doortrok en bij de
mensen die ik heb ontmoet en bewaar dit in mijn hart. Dit is het antwoord op de
veel gestelde vraag waarom doe je dit.
Proficiat, Luc! Je ziet eruit alsof je al helemaal klaar bent voor een nieuwe queeste van minstens nog eens 72 dagen. En verder lijkt het erop dat je dringend aan het werk moet als ambassadeur van Italiës voet en diens zuidelijker gelegen afdrukken. De lijst van plaatsnamen na S(t)anza klinkt alleszins als een bloemlezing van voortreffelijke,in de zon gerijpte gedichten.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Chris