maandag 30 december 2013

Ferrovie dello Stato


Af en toe wordt ik naar Italië getrokken, gewoon om er te zijn. Wat dankzij mijn pensioen status, de welwillende ingesteldheid van mijn echtgenote en het fenomeen van de lage kosten vliegtuig maatschappijen aardig lukt. Bestemming van de vlucht is Perugia of in het winter seizoen Pisa of Ancona.  Probleem met die escapades is wel het saldo van mijn ECO-voetafdruk rekening dat flink in het rood gaat. In een poging om een en ander recht te trekken gaat het dan verder met de trein naar de grens tussen Umbrië en Toscane. Ter plaatsen gaat het enkel te voet of met de trein. Maar er is wel een en ander veranderd sinds de jaren 60-70 met de de Ferrovie dello Stato. Het beeld van de overvolle treinen en de vertrouwde aankondiging uit de luidspreker 'Il treino da Reggio di Calabria a cento minuti di ritardo'. Is nu vervangen door doorgaans lege treinstellen die niet langer onder druk staan van een planning die om het uur wel een trein in een of andere richting lieten rijden. Met de hoge snelheid 's treinen zal het wel OK zijn. Die zien we als fiere fyra 's door de PO-vlakte snellen, Milaan-Napoli in geen tijd! Maar het lokaal vervoer heeft de ene afslanking na de andere en ticket prijzen die omgekeerd evenredig met de frequentie wonderwel overleeft. Hetgeen me sterkt in mijn voornemen deze heerlijke vorm van vervoer te blijven sponsoren. Wat ik niet kan laten als ik ergens in de buurt van een station kom is de tabellen aankomst en vertrek te raadplegen. Het laat je wegdromen van de exotische reizen en bestemmingen waar de trein je kan brengen. Zo ook dus als ik onlangs in Pisa land. Tot mijn blijdschap valt mijn oog op de trein Milaan-Siracusa die om middernacht in Pisa een halte heeft. Dat wordt het dus voor 23 April. De vlieger naar Pisa en dan de trein op naar Siracusa.  Of de nachttrein Brussel-Milaan wordt in ere hersteld, dan laten we die vlieger voor wat hij is.
De ideale manier om te acclimatiseren, mijn Strada della Nord in omgekeerde richting.


  
Stazione Ora Arrivo Ora Partenza
Milano Centrale
20:05
Pavia 20:30 20:32
Voghera 20:48 20:50
Tortona 21:00 21:02
Genova Piazza Principe 21:46 21:49
Genova Brignole 21:55 21:58
La Spezia Centrale 23:00 23:03
Viareggio 23:39 23:41
Pisa Centrale 23:58 00:01
Livorno Centrale 00:15 00:18
Salerno 05:56
Battipaglia 06:16
Agropoli-Castellabate 06:35
Vallo della Lucania-Castelnuovo 06:51
Ascea 07:00
Pisciotta-Palinuro 07:11
Sapri 07:35
Maratea 07:46
Scalea-S. Domenica Talao 08:02
Paola 08:38
Amantea 08:55
Lamezia Terme Centrale 09:16
Vibo Valentia-Pizzo 09:36
Rosarno 09:58
Gioia Tauro 10:08
Villa S. Giovanni 10:40
Messina Centrale 12:45
Taormina-Giardini 13:49
Giarre-Riposto 14:04
Acireale 14:18
Catania Centrale 14:34
Lentini 14:59
Augusta 15:24
Siracusa 15:48

 

maandag 11 november 2013

Marina


Gisteren naar de cinema geweest om  de film over Rocco Granata te zien. Naar de film dat was lang geleden, Marina dat is ook lang geleden. Het moet zo wat het eerste liedje zijn dat in mijn zesjarig hoofd bleef hangen. Ik was niet bepaald de meest voorbeeldige leerling in het eerste studiejaar en daarmee kreeg ik een plaatsje helemaal achteraan in de klas. Gelukkig voor mij was er nog een schepsel Gods dat niet aangepast was voor het georganiseerde leven, zij kreeg een plaatsje naast mij en droeg ... jawel de naam Marina. Dat moet zo wat de reden zijn dat dit liedje tot me doordrong. Misschien wel leuk maar wat heeft dit te maken met de Strada del Nord, sectie Sud? Bij het bekijken van een Belpop programma in aanloop van het verschijnen van de film werd vermeld dat Rocco afkomstig is van het Calabrees dorpje Figline Vegliaturo, waar mijn route op enkele kilometers vandaan loopt. Het verhaal van de familie Granata loopt ook over een Strada del Nord. Een heel ander verhaal maar het loopt in de dezelfde dezelfde richting, dat schept een band. Een verhaal dat de moeite is om bij stil te staan, ik ga misschien wel even om langs Figline!




woensdag 16 oktober 2013

Base camp




Na alle zomerse uitstapjes zit ik weer een tijdje thuis en kan ik me terug me terug op de voorbereiding richten, want dat is allemaal een beetje opzij geschoven.  Terug in de kaarten duiken maakt het allemaal wat concreter. Daarnaast heb ik de eer de rol van Andoni zijn blog editor te zijn voor zijn fietstocht naar Marokko. Het laat me toe vanop de eerste lijn dit avontuur mee te beleven. Een film die langzaam maar gestaag verder loopt. Het terug blikken op al die voorbije dagen, toen je nog niet wist hoe het verder ging lopen, en hoe die mist stilaan opklaarde is iets heel bijzonder dat me heel herkenbaar is van mijn vorige tocht en moeilijk te vatten in woorden.
Een van de fotootjes die ik doorkrijg vanuit Marokko is wel vreemd. Wordt naast de reële afstand ook de gevoelsmatige afstand aangegeven?


donderdag 12 september 2013

Fietsen of Stappen?


Fietsen of stappen, geen faire keuze. Heel verschillend en beide zo heerlijk! Mijn schoonbroer Andoni vertrekt op een fietstocht naar Marokko en ik heb samen met enkele vrienden de eer hem uitgeleide te doen tot bij Parijs. Via de Vlaamse knooppunten en de Waalse Ravel routes gaat het door het golvend Champagne-Ardenne naar Meaux waar mijn zus woont. De Waalse route langs de Maas is heel mooi maar de staat van het fietspad doet de wenkbrauwen fronsen. Als we de grens met Frankrijk oversteken valt het ons op hoe goed zelfs de kleine lokale wegen erbij liggen. Onderweg hebben we tijd te debatteren: ander tentje? kook-vuurtje ja-of-nee? slapen bij de boer? GPS of niet? .... . Met de fiets hang je wel meer van je materiaal af dan te voet: De eerste 2 dagen 3 banden eraan! Wat wel veel eenvoudiger uitpakt, is het gebruik van de kaarten: De Michelin kaarten zijn ideaal om zelf je route uit te zetten. Andoni heeft de weg aangeduid en gekopieerd: ongeveer iedere dag een nieuw blad dat na gebruik kan verdwijnen. Onderweg wijken we al eens af van de geplande route, maar meer dan de fotocopy's hebben we daar niet voor nodig. Wel ben ik verwonderd dat het ook per fiets een geëmmer is om niet over het gewicht te gaan en dus ook nauwkeurig moet afwogen worden wat wel en wat niet meegaat. Een belangrijke les die ik met deze rit geleerd heb is me voor de voettocht niet langer op een strak ettape schema vast te pinnen maar het dag per dag te bekijken: zovéél ontspannender.


vrijdag 6 september 2013

Trektocht Armenië meer dan een generale repetitie.

Molokan (old believers) herder bij Filetova
Augustus 2013

Een oude wens is in vervulling gegaan, een reis naar het boeiende land Armenië. Dat het een trektocht was viel goed te rijmen met de voorbereiding voor mijn Strada del Nord die ik voor volgend jaar gepland heb. Hoewel de organisator 'Armenië-reizen' het land goed kende bleek al vlug dat het organiseren van trektochten niet echt zijn ding was. Laat het me niet te cru stellen: het verloop was niet geheel naar de verwachtingen van ons groepje trekkers die toch niet voor het eerst eropuit trokken.  Gelukkig maakte de schitterende Armeniërs, de gebouwen en de natuur veel goed. Het niveau van omkadering had ook het voordeel dat ik wel wat ervaring heb opgedaan die me nuttig van pas zal komen volgend jaar. Zoals bijvoorbeeld: nee Armenië heeft geen droog landklimaat, regen kennen ze er ook en op 3100 meter kan het al eens goed mistig zijn. Dus Gamashen niet vergeten, voor je vertrekt maar beter in detail nakijken welk klimaat je kan verwachten. Hoe oriënteer je je, als je geen kaarten beschikbaar zijn en je geen plaatselijke gids hebt die de omgeving kent. En zo zijn er nog wel wat lesjes geleerd. Maar naar Armenië wil ik zeker terug. Op deze plaats vind je wat fotootjes.

Eeuwenoude Perzische stopplaats op de zijderoute.

dinsdag 6 augustus 2013

Ondertussen

Juni 2013



De klim op de Ventoux is dan toch gelukt  al was het wel flink duwen om de top te halen. En er wordt af en toe wel een rondje gelopen maar van wat stevige wandelingen komt niet teveel in huis. Daar komt hopelijk veranderingen in juli wanneer een trektocht naar Armenië op het programma staat. Ook het uit puzzelen van de route is op de achtergrond geraakt. Niet iets om te lang te laten liggen want het is precies dat wat de druk op de ketel houdt. Een voorstel aan pelgrims wegen om af en toe wat op papier te zetten voor de nieuwsbrief werd verdacht snel positief aangenomen, maar het blijkt toch niet zo eenvoudig om de rond dolende gedachten vorm te geven zodat er wat van overkomt. Mijn zoon heeft uit de VS een Nexus 7 tablet bezorgd zodat ik op dat terrein ook wat ervaring kan opdoen wat geen overbodige luxe is want eenmaal op pad moet je het roeien met de riemen die je hebt.


maandag 13 mei 2013

Let's go physical

Na de tocht vorig jaar is, ondanks de goede voornemens, het onderhouden van een goede conditie volledig in de mist gelopen. Een gevolg van overmoed? Ik heb eruit geleerd dat een Aprés_plan zo zijn belang heeft, en ga er dan in de komende maanden ook over tobben. Maar nu op één jaar van de volgende tocht is het hoogtijd terug wakker te worden uit een veel te lange winterslaap.
Mijn wekelijks helling parcours op Fort-6 in Wilrijk.

Door schande en schade  hebben 4 wijsheden de aanpak voor een trainingsschema bepaald.
Regel 1: Naar buiten!  Een sport dokter gaf me deze boodschap enkele jaren terug bij de voorbereiding van een Nepal tocht. Veel beter dan al dat fitness gedoe. In die tijd zat ik nog regelmatig in het Spinning klasje, wel heel ontspannend na een dag kantoorwerk en goed om wat explosief vermogen te onderhouden maar dat heb ik nu vervangen door een wekelijks rondje op het oud legerfort in de buurt waar ik kleine steile helling-jes kan op en aflopen. Ik meng een resem van activiteiten zoals lopen, wandelen en fietsen, kort en langer zodat het menu war variatie vertoond. Hiervoor loop ik eens in de twee jaar bij de sport dokter langs die me de nodige inspiratie geeft en mijn voetjes op de grond zet wat het niveau van mijn conditie betreft.
Regel 2: Het moeilijkste bij het opvolgen van een trainingsplan is voorbij de brievenbus die voor je voordeur staat te geraken! Zonder op vaste dagen vaste activiteiten te plannen is  het wel eens moeilijk het warme bedje te ruilen voor een loopje bij een vroege mot regen. Routine doet hier wonderen, en eens die brievenbus voorbij lukt het zonder knorren.
Regel 3: De tijd gaat snel, gebruik hem wel! Een jaar voor lift-off lijkt wel een eeuwigheid, maar het schuift door zonder dat je het beseft en er is altijd wel iets dat me vergoelijkt de riemen een tijdje te vieren. Daarom hou ik een logboek bij met de soort activiteiten hetgeen me met de neus op de feiten drukt. Hier kan ik ook met nagaan of er genoeg evenwicht is tussen de soort activiteiten, en zicht krijgen op de belangrijke rust pauzes in de week en tussen de weken. Dit log laat ook toe mijn gewicht op te volgen, want ook hier zijn de targets gezet.
Regel 4: Ergens heen lopen is leuker dan in cirkels lopen! Om me te motiveren en dan vooral in de winter zet ik een aantal haalbare uitdagingen uit in de loop van het jaar zodat ik ergens naartoe kan werken. Zo was er de 10Miles van Antwerpen, waar hopeloos te laat aan ben beginnen te werken. Maar omdat mijn zoon vroeg hem in te schrijven kon ik gelukkig niet achterblijven. Volgende target is de jaarlijkse Ventoux beklimming georganiseerd door Sporta en als we dat overleven staat er nog een 3 weekse trekking in Armenië.

donderdag 25 april 2013

Lijstjes tijd

Een halfjaar voor dag-0 is  het lijstjes moment gekomen. De voorbije maanden was er nog tijd zat maar uit ervaring weet ik dat het dan heel snel kan gaan.


 

zaterdag 16 februari 2013

Een weg, een begin, een einde en een naam

Abruzzo monte Petrose Lente 1994


Leuk aan het uitstippelen van de eigen weg is dat je er je eigen draai aan kunt geven. Zo is er onder meer het kind een naam geven, begin en eind plaats vastleggen. Voor de tocht Rome - Antwerpen kreeg de route de naam La Strada Del Nord. Dit had te maken met de richting die ik uit liep en refereerde naar de eeuwen oude overdracht van kennis die langs deze lijn liep. Een beetje de drang door te dringen in onze afkomst naar ruimte en tijd. Het duurde niet lang toen ik onderweg was om mij bewust te worden van een vergissing met die naam. Het had Una strada a nord moeten zijn. Voor deze tocht lag de keuze voor de hand: Una strada a Nord da Sud. Het gaat verder op het zelfde verhaal, er is meer dan de weg Rome Toxandriê.
Startpunt is Syracuse, aanvankelijk de stad. Ooit een stad in Groot Griekenland waar Archimedes thuis was. Gelukkig voor mij is Syracuse ook de naam van een provincie zo kon ik het startpunt geruisloos verleggen naar Portopalo di Capo Passero in het Zuid-Oosten van Sicilië. Syracuse gesticht als kolonie van Korinthe in 734 v Ch heeft zo zijn banden met Griekenland maar ook met Carthago en bij gevolg de Feniciërs. Een beter vertrekpunt kan ik me niet wensen. 
Voor het eindpunt was mijn eerste idee was de Palatijn, de heuvel waar  het verhaal Rome begon een millennium voor Christus. Maar uiteindelijk is het Marcus Aurelius geworden. Een held uit mijn schooltijd boeide, maar waar ik eigenlijk nooit de tijd voor genomen heb  er verder op in te gaan, deze tocht is er de ideale aanleiding toe. 
Ondertussen heeft de route met 170 punten, ten minste iedere 20 km zo zijn vaste vorm gekregen. Hem helemaal in te vullen moet nog komen, daar ga ik de volgende maanden dan ook plezier aan beleven.




zondag 20 januari 2013

Contouren in de mist


Terug van een weekje Apennijnen opsnuiven. Na de primavera is de inverno mijn favoriete Italiaans seizoen. Regen en zon zodat je gerustgesteld bent dat na de verschroeiende zomer alles weer goed komt met die groene bergen. De gedaanten die zich in de mist tonen laten je dromen van wat komen gaat.
Ondertussen gaat het plannen van de route verder. Een richtsnoer waar onderweg kan op terug gevallen worden (als het niet tegenvalt).
Voor de entrée in Rome maak ik gebruik van de Via Francigena del Sud die ook langs de Via Appia Antica loopt. In Arezzo wat boekjes gevonden uit de reeks A Piedi In ... topogidsen die informatie geven over deel trajecten. Deze zouden me door de Abruzen moeten helpen. Op de oversteek van Pescasseroli naar Madonna della Lama in het Parco Nationale Di Abruzzo ben ik wat aan het zoeken geweest. Op de blog natura grezza van Sara Chiaranzelli ben ik op een kaartje gevallen die het pad aangeeft. Voor de Sentieri Italia die me uit het zuiden van de laars tot de Abruzen moet voeren ben ik de plaatjes die voorkomen in de roadmap van de SI op internet in mijn Garmin base-camp route aan het invoeren zodat ik later met de hulp van kaarten, Google Earth en de A Piedi in ... boekjes nog wat stukjes van de puzzel kan leggen. Wat later val ik op de site van de Il Lupo kaarten waar je kan in-zoemen op de kaarten die ze uitgeven. Deze kaarten bevatten de wandelpaden, erg handig! De geplande route blijft zo-wie-zo in mist gehuld, een weg wordt maar echt als hij gelopen is.
A Piedi in Lazio 
Ris. Reg. Zompo Lo Schioppo
Vb Zoom van de Il Lupo Site